திருப்பாவை பாசுரம் 30
வங்கக் கடல் கடைந்த மாதவனைக் கேசவனை
     திங்கள் திருமுகத்துச் சேயிழையார் சென்று இறைஞ்சி
அங்கு அப்பறை கொண்ட ஆற்றை அணிபுதுவைப்
     பைங்கமலத் தண்தெரியல் பட்டர் பிரான் கோதை சொன்ன
சங்கத் தமிழ் மாலை முப்பதும் தப்பாமே
     இங்கு இப்பரிசு உறைப்பார் ஈரிரண்டு மால் வரைத் தோள்
செங்கன் திருமுகத்துச் செல்வத் திருமாலால்
     எங்கும் திருவருள் பெற்று இன்புறுவர் எம்பாவாய்

எம் பாவை 30

நன்றெனக் கீவாய் நண்பா!

உயிரெனக்கு நீயென்கையில்-என்

விடியலும் பகலும்  மாலையும் இரவும்

உறக்கமும் விழுப்பும் கனவுகளும் நீயேயென்கையில்

உன்னையன்றி நான் யாரைக் கேட்பேன்.

நன்றெனக் கீவாய் நண்பா!

என் இறைவன் நீயென்பதை

என்னுளம் உணர்ந்தபின்- நீ

என்ன சொன்னாலும் அது இல்லையென்றாகுமோ?

எனக்கில்லை எனச்சொல்லவும் உனக்கியலுமோ?

திரையிட்டோ மறைத்து வைப்பாய் உன்

தீங்குழல் நாதத்தை-காற்றென் காதில்

ஓங்கி ஒலித்திடாதோ! உத்தமனே உன்னிசையை!

காலக்கெடுக்கள் கரைந்து கொண்டிருக்கும்போதினும்

என் கண்ணனின் வார்த்தைகள் பொய்யாதல்

எங்ஙனம் சாத்தியம் என காத்திருக்கிறேன் கண்ணா!

தாள் திறவாய் தேவனே! தாமரை மணாளனே!

தாமதம் இனி தாங்காது! தட்டுகிறேன்!

தாள் திறவாய்! தாயெனக் காத்திடுவாய்!

தயாளனே! தயை புரிவாய்!

-காஞ்சனா