இந்தப் பிரிவு
என்னைப் பயமுறுத்துகிறது!
பிரிகிலேன்! பிரிகிலேன்!
என்றரற்றுகிறேன்!

என் கண்ணீரைத் துடைத்த
கையோடு ஒரு
புன்னகையைக் கைப்பற்றி
என்ன சொன்னாய் நீ?
என்கிறான் கண்ணன்!

என்னவென்றா கேட்கிறாய் நீ!
எனக்கும் உனக்கும் கூட
வயதாகும்;
இந்தப் பிரிவு
வந்தே தீரும்தானே
கண்ணா!
எனக்கிது வேண்டாமே!
ஏதாவது செய்யேன்
என்கிறேன்!

என்ன சொல்கிறாய் நீ!
எனக்கும் உனக்குமா?
எனக்குள் நீ வந்த பிறகு
எப்படி ஒரு பிரிவுனைக்
கொண்டு போகும் சொல்
என்கிறான் கண்ணன்!

ஏமாற்றுக்காரனே!
என்ன நான் சொல்வது?
நீ
உண்ணும் வெண்ணெயை
உன் கண்ணிலும்
வைத்தாயோ என்கிறேன்!
என்னதான் வேண்டுமடி
என் சகி!
ஏனிந்த கோபம் என்கிறான்!

சேர்ந்து நனைந்த
நாளின் முடிவில்,
உனக்கு ஜலதோக்ஷம்!
எனக்கு மட்டும் காய்ச்சலா?
உனக்குள் நான்
எனப் பொய்
உரைத்து விட்டு,
என்னைப் பிரித்துப்
பார்த்தாயோ நீ?
எத்தனை பாரபட்சம்
உனக்கு என்கிறேன்!

கண்ணை இமை
காப்பது போல்
கன்றைப் பசு
காப்பது போல்,
உன்னை நான்
காத்திருப்பேன்!
என்னைப் போல்
பார்த்திருப்பேன்!
உன்னைப் பிரிவேனோ!
கண்ணம்மா!
என்னைப் பற்றிக் கொள்ளடி
என்கிறான் கண்ணன்!

பற்று கிளையினின்று
விட்டு விடுபட்ட
ஒற்றை மயிலிறகு
காற்றில் படபடக்கிறது!