உறக்கம் இன்றி நான் தவிக்கும்
இது போன்ற இரவுகள் யாவும்
உன் என் மொட்டைமாடிக் கதைகளைக்
கவிதைகளாக்கிக் கொண்டேயிருக்கின்றன!
பகிர அருகில் நீயின்றி
பாரம் சுமக்கும் இந்த மனதை
படுக்கை அனுமதிக்க மறுக்கிறது
எனும் நிஜத்தை
எங்கேயோ உறங்கிக் கொண்டிருக்கும்
உன்னிடம் யார் கொண்டு சேர்ப்பது
என யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்!
சொல்!
எத்தனை இரவுகளைத்தான்
நான் இவ்வாறு கழிப்பது?

நீ மனைவியாய், தாயுமாய்;
நான் இல்லாமலும்
இயல்பானவளாய் மாறிப் போனாய்
என்பதை நான்
உணர்ந்தே இருக்கிறேன்!
எனினும்,
நீ இல்லாத
என் வாழ்க்கையில் ஏனோ
நான் மட்டும் எனக்கே
யாரோவாகத்தானே இருக்கிறேன்!

எங்கே போனாய்
வெண்ணிலா நீ?
எவ்வளவு சொல்ல
வேண்டியிருக்கிறது உன்னிடம்?
என் யாவையும்
பகிர்ந்து கொள்ள,
பிரிதொரு உயிர்நட்பு
எனக்கேனோ வாய்க்கவே
இல்லை என்பதால்
எல்லாவற்றையும்
எப்பொழுதும் போல்
இப்பொழுதும் நிலவிடம்
பேசிக் கொண்டிருக்கிறேன்
எப்படியும் உன்னிடம்
சேர்த்து விடும் என!
உன்னைத் தேடிக் கொண்டே இருக்கிறது
இந்த மனது!!!!

MISS YOU SO MUCH! HAPPY FRIENDSHIP DAY!