சுழித்தோடும் இருளோடையை

கிழித்தோடும் சுடரொளிபோல்

பசித்த புலியாய்

காத்திருக்கிறது அறிவு;

ருசிக்க மறந்து

போனது நாவு;

ரசிக்க மறந்து

போயின விழிகள்;

ஐம்புலனை ஒன்றாக்கி

அமுதா விக்ஷமாவென

ஆய்வு முடித்தபின்

நுகர்வோம் அறிவை;

பகிர்வோம் தெளிவை;

இரவின் மெளனத்தை

மொழிபெயர்க்கிறது மூளை.

ருசி சில நொடிகள்,

ரசனை சில மணிகள்,

வாசனை தாண்டிய

யோசனையைத் தூண்டும்

அறிவு அழிவற்றது.

புல் கண்டும்

புள்ளிற்காக காத்திருக்கும்

பசித்த புலியாய்

தெளிந்த ஞானச்செறிவு.