ஒரு கவிதை

ஒற்றை மழைத்துளி

சிறு வண்ணப்பறவை

சிரிக்கும் வாசனைப்பூ

வட்ட நிலா

பட்டாம்பூச்சி

வீட்டுக்குள் வின்மீனாய்

கட்டில் மேல்

உறங்கக் கூடும்

வரங்களின் வடிவாய்

சிறகில்லாததொரு தேவதை!

ஒரு மழை நாளின் முடிவில்

ஒட்டிக் கொண்டிருந்த மண்வாசனையாய்

பிறிதொரு மழை நாளின் நினைவில்

பிட்டு வைத்த வானவில் துண்டாய்

பிறகொரு மழை நாளும்

நனைத்துக் கொண்டிருக்கிறது

காயாமல் மிச்சமிருக்கும்

இன்னும் சில வாசனைப் பூக்களை……

குறிப்பு: இந்தப் பூக்களும் விற்பனைக்கல்ல..

may be I'll write here a little later Sachin!

Bharat Ratna Sachin 16.11.2013-The Samrat's Speech

All my friends. Settle down let me talk, I will get more and more emotional (crowd gets louder and louder as he composes himself). My life, between 22 yards for 24 years, it is hard to believe that that wonderful journey has come to an end, but I would like to take this opportunity to thank people who have played an important role in my life. Also, for the first time in my life I am carrying this list, to remember all the names in case I forget someone. I hope you understand. It's getting a little bit difficult to talk but I will manage.

The most important person in my life, and I have missed him a lot since 1999 when he passed away, my father. Without his guidance, I don't think I would have been standing here in front of you. He gave me freedom at the age of 11, and told me that [I should] chase my dreams, but make sure you do not find short cuts. The path might be difficult, but don't give up, and I have simply followed his instructions. Above all, he told me to be a nice human being, which I will continue to do and try my best. Every time I have done something special [and] showed my bat, it was [for] my father.

My mother, I don't know how she dealt with such a naughty child like me. I was not easy to manage. She must be extremely patient. For a mother, the most important thing is that her child remains safe and healthy and fit. That was what she was most bothered and worried about. She took care of me for the last 24 years that I have played for India, but even before that she started praying for me the day I started playing cricket. She just prayed and prayed and I think her prayers and blessings have given me the strength to go out and perform, so a big thank you to my mother for all the sacrifices.

In my school days, for four years, I stayed with my uncle and aunt because my school was quite far from my home, and they treated me like their son. My aunt, after having had a hard day's play, I would be half asleep and she would be feeding me food so I could go again and play tomorrow. I can't forget these moments. I am like their son and I am glad it has continued to be the same way.

My eldest brother, Nitin, and his family, have always encouraged me. My eldest brother doesn't like to talk much, but the one thing he always told me is that whatever you do, I know you will always give it 100%, and that I have full faith and confidence in you. His encouragement meant a lot to me. My sister, Savita, and her family, was no different. The first cricket bat of my life was presented to me by my sister. It was a Kashmir willow bat. But that is where the journey began. She is one of those many who still continue to fast when I bat, so thank you very much.

Ajit, my brother, now what do I talk about him? I don't know. We have lived this dream together. He was the one who sacrificed his career for my cricket. He spotted the spark in me. And it all started from the age of 11 when he took me Archrekar sir, my coach, and from there on my life changed. You will find this hard to believe but even last night he called to discuss my dismissal, knowing that there was a remote chance of batting again, but just the habit we have developed, the rapport we have developed, since my birth, has continued and it will continue. Maybe when I'm not playing cricket we will still be discussing technique.

Various things we agreed upon, my technique, and so many technical things which I didn't agree with him, we have had arguments and disagreements, but when I look back at all these things in my life, I would have been a lesser cricketer.

The most beautiful thing happened to me in 1990 when I met my wife, Anjali. Those were special years and it has continued and will always continue that way. I know Anjali, being a doctor; there was a wonderful career in front of her. When we decided to have a family, Anjali took the initiative to step back and say that you continue with your cricket and I will take the responsibility of the family.

Without that, I don't think I would have been able to play cricket freely and without stress. Thanks for bearing with all my fuss and all my frustrations, and all sorts of rubbish that I have spoken. Thanks for bearing with me and always staying by my side through all the ups and downs. You are the best partnership I've had in my life.

Then, the two precious diamonds of my life, Sara and Arjun. They have already grown up. My daughter is 16, my son is 14. Time has flown by. I wanted to spend so much time with them on special occasions like their birthdays, their annual days, their sports day, going on holidays, whatever. I have missed out on all those things. Thanks for your understanding. Both of you have been so, so special to me you cannot imagine. I promise you [that] for 14 and 16 years I have not spent enough time with both of you, but the next 16 years or even beyond that, everything is for you.

My in-laws, Anand Mehta and Annabelle, both have been so, so supportive [and] loving and caring. I have discussed on various things in life, generally with them, and have taken their advice. You know, it's so important to have a strong family who is always with you and who are guiding you. Before you start clapping, the most important thing they did was allowing me to marry Anjali, so thank you very much.

In the last 24 years that I have played for India I have made new friends, and before that I have had friends from my childhood. They have all had a terrific contribution. As and when I have called them to come and bowl to me at the nets, they have left their work aside to come and help me. Be it joining me on holidays and having discussions with me on cricket, or how I was a little stressed and wanting to find a solution so I can perform better.

All those moments my friends were with me. Even for when I was injured, I would wake up in the morning because I couldn't sleep and thought that my career was over because of injuries, that is when my friends have woken up at 3 o'clock in the morning to drive with me and make me believe that my career was not over. Life would be incomplete without all those friends. Thanks for being there for me.

My cricket career started when I was 11. The turning point of my career was when my brother (Ajit) took me to Archrekar sir. I was extremely delighted to see him up in the stands. Normally he sits in front of the television and he watches all the games that I play. When I was 11/12, those were the days when I used to hop back on his scooter and play a couple of practice matches a day. The first half the innings I would be batting at Shivaji Park, the second half, at some other match in Azad Maidan. He would take me all over Mumbai to make sure I got match practice.

On a lighter note, in the last 29 years, sir has never ever said well played to me because he thought I would get complacent and I would stop working hard. Maybe he can push his luck and wish me now, well done on my career, because there is no more matches, sir, in my life. I will be witnessing cricket, and cricket will always stay in my heart, but you have had an immense contribution in my life, so thank you very much.

My cricket for Mumbai started right here on this ground, the Mumbai Cricket Association (MCA), which is so dear to me. I remember landing from New Zealand at four o'clock in the morning, and turning up for a game here at eight o'clock just because I wanted to be a part of Mumbai cricket, and not that somebody forced me. That was for the love of Mumbai cricket, and thank you very much. The president is here so thank you very much, along with your team, for taking care of me and looking after my cricket.

The dream was obviously to play for India, and that is where my association with BCCI started. BCCI was fantastic, right from my debut they believed in my ability and selecting me into the squad at the age of 16 was a big step, so thanks to all the selectors for having faith in me and the BCCI for giving me the freedom to express myself out in the middle. Things would have been different if you had not been behind me, and I really appreciate your support. Especially when I was injured, you were right with me and making sure that all the treatments were taken care of, and that I got fit and fine and playing [right] back for India.

The journey has been special, the last 24 years, I have played with many senior cricketers, and even before that there were many senior cricketers whom I watched on television. They inspired me to play cricket, and to play in the right way. Thanks to all those senior cricketers, and unfortunately I have not been able to play with them, but I have high regards for all their achievements and all their contributions.

We see it on the mega-screen, Rahul, Laxman, Sourav, and Anil, who is not here, and my team-mates right here in front me. You are like my family away from home. I have had some wonderful times with you. It is going to be difficult to not be part of the dressing room, sharing those special moments. All the coaches for their guidance, it has been special for me. I know when MS Dhoni presented me the 200th Test match catch on day one morning. I had a brief message for the team. I would like to repeat that. I just feel that all of us are so, so fortunate and proud to be part of the Indian cricket team and serving the nation.

Knowing all of you guys, I know you will continue to serve the nation in the right spirit and right values. I believe we have been the lucky ones to be chosen by the Almighty to serve this sport. Each generation gets this opportunity to take care of this sport and serve it to the best of our ability. I have full faith in you to continue to serve the nation in the right spirit and to the best of your ability, to bring all the laurels to the country. All the very best.

I would be failing in my duties if I did not thank all the doctors, the physios, the trainers, who have put this difficult body together to go back on the field and be able to play. The amount of injuries that I have had in my career, I don't know how you have managed to keep me fit, but without your special efforts, it would never have happened. The doctors have met me at weird hours. I mean I have called them from Mumbai to Chennai, Mumbai to Delhi, I mean wherever. They have just taken the next flight and left their work and families to be with me, which has allowed me to play. So a big thank you to all three of you for keeping me in good shape.

My dear friend, late Mark Mascarenhas, my first manager. We unfortunately lost him in a car accident in 2001, but he was such a well-wisher of cricket, my cricket, and especially Indian cricket. He was so passionate. He understood what it takes to represent a nation and gave me all the space to go out and express myself, and never pressurized me to do this ad or promotion or whatever the sponsors demanded. He took care of that and today I miss him, so thank you Mark for all your contribution.

My current management team, WSG, for repeating what Mark has done, because when I signed the contract I exactly told them what I want from them, and what it requires to represent me. They have done that and respected that. Someone who has worked closely with me for 14 years is my manager, Vinod Nayudu. He is more like my family and all the sacrifices, spending time away from his family for my work, has been special, so big thank you to his family as well for giving up so much time for my work with Vinod.

In my school days, when I performed well, the media backed me a lot. They continue to do that till this morning. Thank you so much to the media for supporting and appreciating my performances. It surely had a positive effect on me. Thank you so much to all the photographers as well for those wonderful captured moments that will stay with me for the rest of my life, so a big thank you to all the photographers.

I know my speech is getting a bit too long (crowd roars), but this is the last thing I want to say. I want to thank all the people here who have flown in from various parts of the world, and have supported me endlessly, whether I scored a 0 or a 100-plus. Your support was so dear to me and meant a lot to me. Whatever you have done for me.

I know I have met so many guys who have fasted for me, prayed for me, done so much for me. Without that life wouldn't have been like this for me. I want to thank you from the bottom of my heart, and also say that time has flown by rather quickly, but the memories you have left with me will always be with me forever and ever, especially "Sachin, Sachin" which will reverberate in my ears till I stop breathing. Thank you very much. If I have missed out on saying something, I hope you understand. Goodbye.

oh dear, i am feeling this emotion....what a brilliant speech. just like him to remember everyone. what a man! nothing for me symbolised the great man mote than paying respect to the 22 yards that made him.

-Harsha Bhogle

Whenever we thought of this day we became emotional. It will be difficult for us to imagine Tendulkar without cricket. Cricket can be without Tendulkar but hard for us to believe that Tendulkar will be without cricket," 

Anjali

 "I chased my dreams and did the hard work required. It is always important to have dedication and keep working hard. Whatever I have achieved in my life is through hard work," 

Love you Sachin......

13.11.2010 The Day i visited Shirdi for the first time....

Happy Birthday Ice!

Shhhhhivvering in Fffffffffffffffffever..............

இரண்டு மாதங்களுக்குப் பிறகு நேற்று காஞ்சிபுரத்திற்குப் பயணப்பட்ட என் பாதை, கடந்த ஏழு ஆண்டுகளில் எனக்கு முதன்முதலாகப் புதிதாகத் தோன்றியது. இருபத்தைந்தாண்டுகளுக்கு மேலாக, நான் நாள் தோறும் பார்த்த திருவண்ணாமலைக்குச் செல்லும் வழியே புதிதாகத் தோன்றும் போது, இது ஒன்றும்  பெரிதில்லைதான் போலும். கடந்த இரண்டு மாதங்களாக, இரவு பகல், உணவு உறக்கம் எனப் பாராமல் தொடர்ந்து பயணப் பட்டுக் கொண்டிருக்கும், வேலை, பயணம் என ஓடிக் கொண்டே இருக்கும் புதிய வாழ்க்கை முறையின் அயர்வு, இதற்குக் காரணமாக இருக்குமோ? இருக்கலாம்!!!

வந்தவாசியில் அலுவலக வேலையை முடித்து விட்டு, காஞ்சிபுரம் பேருந்தில் ஏறியபின்னும் திருவிழாவில் தொலைந்தது போன்ற உணர்வைத் தவிர்க்க முடியவில்லை. காஞ்சி கொஞ்சமே கொஞ்சம் மாறியிருப்பதாகத் தோன்றுகிறது. கிருக்ஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ், கோவை கணபதி என எனக்குத் தெரிந்து இரண்டு புதிய வரவுகள். பட்டாசுக் கடைகள்,நகைக் கடைகள், துணிக்கடைகள், இனிப்புக் கடைகள், எங்கெங்கும் கூட்டம், வெய்யில் ஊரான வேலூரை விட அதிக வெப்பம் என காஞ்சிபுரம் அழகாகவே இருக்கிறது. வாங்க! வாங்க! என அமோகமாகமாக வரவேற்ற கோவை கணபதியில் " வாசமில்லா மலரிது" என்று எஸ்.பி.பியின் பொற்குரலில் டி.ஆர் இன் அழகான பாடலுடனும் சகல மரியாதை கவனிப்புடனும் இரவு உணவை முடித்து விட்டுக் கிளம்புகையில், எப்பொழுது இந்த உணவகத்தைத் திறந்தீர்கள் என்றேன். இரண்டு மாதமாகின்றது மேடம் என்றார் உணவக உரிமையாளர்.  இரண்டு மாதங்கள் கழித்து இப்பொழுதுதான் நான் காஞ்சி வருகிறேன் என்றதும், டிபன் நன்றாக இருக்கிறதா என்றார். புன்னகையுடன் வரவேற்று, உபசரித்து, பரிமாறிய சூடான உணவிற்குப் பின் ( சட்னியில் உப்பு சற்றுக் குறைவாக இருந்தது இப்பொழுது நினைவிற்கு வருகிறது. பரவாயில்லை. விருந்தோம்பல் அருமை) நான் என்ன சொல்ல!  ambience ம் நன்றாக இருக்கிறது; உணவும் நன்றாக இருக்கிறது என்று சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பிய போது, அவர் முகத்திலும் மகிழ்ச்சியைக் காணமுடிந்தது. சாயிக்கான மலர்ச் சரங்களை வாங்கிக் கொண்டு அறைக்குத் திரும்பினேன். ஹாஸ்பிட்டல் ரோடும், பழைய ரயில்வே ரோடும் மட்டும் மாறவேயில்லை! சச்சின், சாமிகள், புத்தகங்கள் என என் அறையும்! அம்மாவிடம் செல்லில் பேசுகையில், பின்னணியில் கேட்ட ரயில் சத்தத்தைக் கவனித்துச் சொன்னார். எனக்கு மிகவும் பழக்கப் பட்ட, இரண்டு மாதங்களாகக் கேட்காத பின்னணி. பண்பலையில் இளையராஜா கசிய, கையில் இருந்த புத்தகம் நழுவுவது தெரியாமல் தூங்கிப் போனேன். ஏதோ ஒரு பாடலில் விழித்தெழுகையில் தோன்றியது மாற்றம் மனம் சார்ந்ததுதானே! மனதிலே ஒரு பாட்டு....கேட்டுக் கொண்டே மீண்டும் தூ....ங்கிப் போனேன்!!!

பயணங்கள் முடிவதில்லை.....

தீவிர யோசனையின்

தொடர்ச்சியாய் தூங்கிப்போவதும்

உறக்கத்தினிடையே 

உரத்த சிந்தனையில்

விழித்துக் கொள்வதுமாய்

இரவு பகல் அறியாமல்

தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கும்

இந்த பயணத்தில் 

இன்று வரை விளங்காதது

..................

Happy Birthday Kanchana....

மழை பெய்து ஓய்ந்த

மாலை ஒன்றின் மடியில்

ஒரு நனைந்த கவிதையின்

வரிகளாய் சொட்டிக் கொண்டிருக்கிறது

முற்றுப்பெறாததொரு மெளனம் என்

உதடுகளில் மட்டும்- எனக்கு

சற்றும் சம்மதமற்ற

இந்த மெளனத்தை

சன்னமாகவோ சத்தமாகவோ

சண்டையிட்டோ கூட

உடைத்துவிட முடியும்தான்-எனினும்

உடைக்கப் பிடிக்கவில்லை

உடைந்த மனதிற்கு-எதையும்

உரைக்கப் பிடிக்கவில்லை

உறைந்த உள்ளத்திற்கு!

உறைநிலையில் நீரை

உளிகொண்டு உடைக்கலாம்!

உருகிய தண்ணீரை…..

கொப்புளிக்கும் வெந்நீரை…..

மெளனம் பிணி

என்பதை நான்

உணர்ந்தே இருக்கிறேன்;

மெளனம் வலி

என்பதையும்….

எவருடனும் பகிர முடியாத

துக்கத்தின் சாரல் என்னை

எரித்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்தும்

துடைத்தெறிய முடியாத வேதனை!

தீவில் இருப்பதும்

தீவாக இருப்பதும்

வெவ்வேறென்பதின் அர்த்தம்

வெம்மையாய்ப் புரிந்தாலும்

வெளிவர முடியாத

வெந்தழல் வேக்காட்டில்!

மாறிய உலகத்தின்

மாற்றம் புரியாமல்

மனம் மட்டும்

வினவிக் கொண்டேயிருக்கிறது

சரியும் தவறும்

வெவ்வேறா! ஒன்றேதானா என!

என்னைச் சுற்றி

என்னதான் நடக்கிறது?

வாசல் யாது?

வழிதான் யாது?

இதுவும் கடந்து போகுமோ?

இல்லை………..

என்னைக் கவர்ந்து போகுமோ!

இறைவா! என் இறைவா!

ஒயாத அலைகள்;
முடியாத பயணங்கள்;
உடையாத சருகுகள்மேல்
ஊமை கொலுசுகள்;
உற்றுக் கேளுங்கள்!
சத்தத்தினிடையில் கேட்பது
சத்தமாக இருக்கலாம்;
சங்கீதமாகவும் இருக்கலாம்;
சில நேரங்களில்
என் மெளனமாகவும்....

காற்று புயல் காற்று;
கல் படும் தருணம்;
கலங்கலாய் அடுத்த நொடி;
கண்ணாடி நான் - எனினும்
காற்றோடு என் பயணம்.
சிதறுண்டு போனாலும்
சில்கள் ஒவ்வொன்றிலும்
நூறாய், ஆயிரமாய்,
லட்சம் கோடிகளாய்
நான் இருந்தேன்!
நான் இருக்கிறேன்!
நான் இருப்பேன்!
சூறாவளிகள் நீள்வதில்லை;
சூழ்ச்சிகள் நிலைப்பதில்லை;
வீழ்ந்தே போனாலும்
மீள்வதே வாழ்க்கை;
மீண்டு வருவேன்!
மீண்டும் எழுவேன்!
நான் கண்ணாடி...
உடைத்தாலும், உடைந்தாலும்!

மெளனத்தை மொழிபெயர்ப்பதும்

மெளனத்தைக் கடைப்பிடிப்பதும்

மெளனத்தை மெளனமாக

ஏற்றுக் கொள்வதும்

மெளனத்தை விடவும் 

கடினமானவை என்பதை

மெளனமான பொழுதுகள்

உணர்ந்தே இருக்கின்றன

உறைந்த மெளனத்தை

மெளனமாகச் சுமந்துகொண்டு

மெளனம் கலையாத

மெளன சாட்சியாய்

மெளனச் சாலையில்

மெளனமாய் பயணிக்கும்போதும்!

காற்றால் கடலலையால்

கார்முகிலால் கதிரொளியால்

என்றேனும் மொழிபெயர்க்க

முடிந்திருக்கிறதா என்ன

ஒரு காட்டுப் பூவின் காதலை?

சில்லென்ற ஒரு பேச்சு

சில்லிட வைக்கும் ஒரு மெளனம்

ஊஞ்சலாடும் தருணங்களில்

உடன் ஆடிக்கொண்டிருப்பது

தனிமையாக இருக்கலாம்

கனவுகளாக இருக்கலாம்

சில நேரங்களில்

கவிதையாகக் கூட இருக்கலாம்!

விழித்திருந்த இரவெல்லாம்

விடாமல் தொடர்ந்ததொரு

குயிலின் குரல்.

விழித்திருக்கும் இப்போதும்!

இருட்டில் தேட

விருப்பம் இல்லை.

இசைக்கு முகம்

தேவையா என்ன?

அன்பை அன்பென்றுணர்வதற்கு

ஆயிரம் வார்த்தைகள்

தேவையற்றுப் போவது போல்,

குயிலின் குரலுக்கும்

அகராதியின் அவசியம் வீண்!

.

பகலில் பார்த்த

குயில் போல

இருளில் கேட்கும்

குயிலும் பேரழகு

எனும் போது

உறங்காத உள்ளத்துடன்

உரக்க வாதிடுவதை விட,

உடன் வரும் குயிலுடன்

இரவைக் கடப்பது உன்னதம்! 

மின்னும் மின்னல்களில்

எந்தக் கீற்றிலோ

உன் புன்னகை!

கரைபுரளும் வெள்ளத்தில்

எந்தத் துளியிலோ

உன் பெருஞ்சிரிப்பு!

நனைத்த சாரலில்

நான் ஈரமாக உணர்ந்தது…..

மழையாகவும் இருக்கலாம்! 

வானவில்லில் வழுக்காமல்

வண்ணத்துப்பூச்சியின் இறகுகளில் விழிகள்!

மொழியில் விருப்பமில்லை;

மெளனம் விழைகிறது மனம்!

வார்த்தைகள் வஞ்சித்து விடுகையில்

காத்திருப்புகள் அர்த்தமற்றுப் போகின்றன

காணாமல் போனவை கவிதைகளாயினும்;

கண்கள் அறிந்திராத கனவுகளாயினும்!

காரணமற்றுப் போயினும்

காலங்கள் கடந்தோடினும்

காற்றில் நுரைகளாய்

கரைந்துடைந்து போயினும்

காத்திருப்புக்கள் கலைவதில்லை

கரையாடும் கடலலைகளில்!

பயணங்கள் முடிவதில்லை IX

அடர்த்தியாக அடைத்தவாறு கிட்டத்தட்ட நகர்ந்து கொண்டிருந்த காலைப் பேருந்தில், எனக்குப் பின்னாலிருந்து கேட்ட உடைந்த அழுகுரலைக் கேட்டு பயந்து திரும்பிப் பார்த்தேன்.” நீ மட்டும் இப்ப என் கிட்ட பேசலைன்னா நான் செத்தே போயிருப்பேன்”. உடைந்த குரலில் உணர்ச்சிவயப்பட்ட உச்ச கட்ட வேகத்தில் பேசிய அந்த இளைஞன் கண்ணுக்குப் புலப்படவில்லை. இடையில் வேறொருவர் நின்றிருந்ததால், என் பார்வை தடை பட்டு, இருக்கையின் நுனியோடு திரும்பியது. “ஹேய்! நீ ஏன் ராத்திரி போனை எடுக்கலை. நீ எங்கே போன? என்னது பாட்டுக் கச்சேரிக்கா? என்னது பாட்டுக் கச்சேரிக்கா? “ என்று சாதாரணமாகப் பேசிக் கொண்டிருந்த குரல் மீண்டும் உடைந்து, “ நான் செத்துடுவேன் “ என்றது.

என் வயதுடைய என் பெரியப்பா மகனின் முதலாம் ஆண்டு நினைவு தினத்தை அனுசரித்துவிட்டுத் திரும்பிக் கொண்டிருந்த எனக்கு, பாவத்தைக் காட்டிலும், அந்த இளைஞனைக் காணும் ஆர்வம் ஒரு புறம் இருந்தாலும், கையில் கிடைத்தால் நாலு சாத்து சாத்தணும் என்று ஆத்திரம் தான் வந்தது. நான் உணர்ச்சிகளை மதிப்பவள்தான். ஆனால் உணர்ச்சி வயப்பட்டு, முட்டாள்தனமான இவ்வாறு வசனம் பேசுபவர்களைப் பார்த்தால், அங்கேயே போட்டு மிதிக்க வேண்டும் போல் வரும் இயல்பான கோபத்தை, நான் என்ன செய்வது? அதிலும் “நீ இல்லை என்றால்” என்று அழுகின்ற ஆண்களைக் கண்டால் அப்படி பற்றிக் கொண்டு வருகிறது. அதற்காகவாவது அவன் யார் எனப் பார்க்க விழைந்தேன். ஒரு உறவுக்காக, இருக்கும்  உறவுகளை எல்லாம் மறந்து விட்டு, ஆர்ப்பாட்டமாய் அழுது அனைவரையும் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தவன் யார் என பின்னால் திரும்பித் திரும்பி பார்க்க முயன்றவளுக்கு, பின்னால் இருந்தவர் சற்றே நகர்ந்து வழி அமைத்துக் கொடுத்தார். அவருக்குப் பின்னால் நின்றிருந்தவன் ஏறத்தாழ முப்பது வயதுக்காரனாயிருக்க வேண்டும். அவன் தான், இருக்கும் இடம், நிலை, கூட்டம் என எல்லாவற்றையும் மறந்து Possessivenessன் உச்சத்தில், பேச்சும் அழுகையுமாய் ஒரு உணர்ச்சிக் கலவையாய் நின்றிருந்தான். சத்தமாக ஒலித்துக் கொண்டிருந்த பேருந்து இசையின் நடுவிலும் சற்று இடைவெளியில் இருமுறை அழுது அரற்றி பேசி முடித்திருந்தவன் தற்பொழுது தெளிவாகி நின்றிருந்தான். கொஞ்சம் கூடக் குறையாத கூட்டத்தில் அப்பாடா! இவன் தொல்லை முடிந்தது என்று பேருந்தில் ஓடிக் கொண்டிருந்த பாடலில் கவனம் செலுத்த முயன்றேன். . அப்பொழுதுதான் இந்தப் பாடல் தொடங்கியது.

பாடலை எங்கேயோ எப்பொழுதோ கேட்டதாக நினைவு. அருண்மொழியின் அழகான குரலில் ஆரம்பித்த பாடலை, அத்தனை அழகாக, வாய்விட்டு சத்தமாக இசைத்தட்டுடன் சேர்ந்து பாட ஆரம்பித்த இளைஞனை இம்முறை திரும்பிப் பார்க்கத் தோன்றவில்லை. உணர்ச்சிகளின் இமயத்தில் இருப்பவனை திரும்பத் திரும்பப் பார்க்க ஒரு வகையில் அலுப்பாகக் கூட இருந்தது. ஆனால், ஆண் குரல் முடிந்து, பெண் குரல் தொடங்குகையில் தான் அந்த அபூர்வமான கலைஞனின் மற்றொரு முகம் தெரிந்தது. ஓடிக் கொண்டிருந்த பேருந்தில், ஆண், பெண் என சகலரும் சூழ்ந்திருக்க, ஒலிக்கும் பாடலுடன்,  வெகு இயல்பாக பெண் குரலில் சத்தமாகத் தொடர்ந்து பாடிக் கொண்டே இருந்தான் அந்த இளைஞன். சாதாரணமான வேடிக்கை பார்க்கும் குணம் மாறி, இப்பொழுது அரிதான அப்பாடலை அட்சரம் பிசகாமல் பாடும் குரலைக் கவனிக்கும் குணம் வந்திருந்தது. அத்தனை உணர்ச்சி வயப்பட்டு, அழுகையில் உடைந்து கரைந்த குரலா அது? அற்புதம் என்று வியப்புடன் ஆணும் பெண்ணுமாய் அந்த பாடலுடன் ஐக்கியமாகிவிட்டிருந்த குரலிசைக் கலைஞனை மனதிற்குள் மெச்சினேன். பாடல் முடிந்து, அடுத்ததாக “சிந்திய வெண்மணி” பாடல் தொடங்கியது. அனைவரும் அறிந்த பிரபலமான பாடல் எனினும், முதல் வரியுடன் சுரத்தின்றி முடித்துக் கொண்டவன், அடுத்தடுத்த பாடல்கள் ஒலித்துக் கொண்டிருந்த போதிலும், அதையெல்லாம் பாடாமல், பெண் குரலில், காதல் நிலாவே! பூவே! என்று திரும்பத் திரும்பப் பாடிக் கொண்டிருந்தான். தான் ஒரு ஆண் என்ற சுயம் மறந்து, அவனை மெய்மறந்து பெண்குரலில் பாடத் தூண்டுவது எது? தான் பாடகன் என்ற பெருமிதமா? பெண் குரலில் இத்தனை அழகாய் பாடும் வரம் பெற்ற வெகுசிலரில் நானும் ஒருவன் என்ற தனித்தன்மை வாய்ந்த திறமை தந்த தன்னம்பிக்கையின் வெளிப்பாடா? அல்லது கைபேசியின் அம்முனையில் பேசி சமாதானப் படுத்திய நபர் (காதலியாகக் கூட இருக்கலாம்!) தந்த பேரானந்தமா? ஒரு மணி நேரமாக நின்றவாறு பயணித்த போதும் கால் வலியைத் தாண்டி, வியப்பு மேலிட சிந்தனை பரவியது. கலைஞர்கள் எதிலும் சற்று அதிகம் ஒன்றிவிடுவதும், உணர்ச்சிவயப்படுவதும் இயல்பு என்று சொல்லப்படுவது ஒரு வேளை உண்மைதான் போலும்.

காஞ்சிபுரத்திற்கு இன்னும் அரை மணி நேரப் பயணம் மிச்சம் இருக்கையில், யாரிடமோ, “ இதோ ஐந்து நிமிடத்தில் காஞ்சிபுரம் பஸ் ஸ்டேண்டில் இறங்கி விடுவேன் அண்ணா!” என வெகு இயல்பாய் பேசிக் கொண்டிருந்தவன் அழுது அரற்றிக் கொண்டிருந்தவன் தானா என்ற சந்தேகம் எழுந்தது. நம்பித்தான் ஆக வேண்டும். அவனே தான். இப்பொழுது காலியான இடத்தில் அமர்வதற்காய் அருகிலிருந்தவரிடம் சச்சரவில் இறங்கி, ஏன் கத்தறீங்க? என்றவனிடம், நானா கத்தறேன்? என்ற கேள்வியை பதிலாக்கியவரின் வார்த்தைகளிலும் பார்வையிலும் ஏகப்பட்ட் கேள்விக்குறிகள்.

சரி! நான் இறங்க வேண்டிய இடம் வந்தாயிற்று. மற்றொரு பேருந்தில், அலுவலகத்திற்கு இன்னும் அறை மணி நேரத்தில் சென்று சேர வேண்டும். ஆமாம்! அப்புறம், அந்தப் பாடல் எந்தப் படத்தில் இடம் பெற்றது என்பதையும் போய் தேட வேண்டும் என முதல் இரண்டு வரிகளை நினைவில் வைத்துக் கொண்டேன். எல்லோரும் போய்விட்ட அலுவலகத்தின் மழை மாலையில், தேடிய போது, மணிக்குயில் படத்தில் கிடைத்தது இந்தப் பாடல். முரளியும் சாரதாப்ரீதாவும் உருகி உருகிப் பாடிக் கொண்டிருந்தார்கள். வார்த்தைகள் எனக்குப் பதியவில்லை. எனக்குப் பிடித்த பாடல் வரிசையில் இது என்றாவது இடம் பெறுமா எனவும் தெரியவில்லை. ஆனால், என்றாவது, எங்காவது கேட்க நேர்ந்தால், ஒரு பேருந்துப் பயணத்தில் முகமறியாமல் கடந்து போன ஒரு கலைஞனின் அழுகையை, காதலை, துக்கத்தை, மகிழ்ச்சியை, இரு குரலில் அதிலும் அழகான பெண் குரலில் பாடும் திறமையை நிச்சயம் நினைவுக்குக் கொண்டு வரும் என்பதில் ஐயம் ஏதுமில்லை. கறை நல்லது என்பது போல உணர்ச்சி வயப்படுதல் கூட சில நேரங்களில் எதிர்பாராத நிகழ்வுகளை நிகழ்த்திவிடுகின்றது.

சேர்ந்து பயணிப்போம். பயணங்கள் முடிவதில்லை!

Happy Birthday Raja Sir! Post to be continued...............

Happy Birthday Appa!

கால் கொலுசு சத்தமிட

ஊர் முழுவதுவதும் சுற்றிவந்த

மாலைகளின் வசீகர நினைவுகளில்

அப்பாவின் மிதிவண்டி முன்னிருக்கைக்காக

இன்னும் தவித்திருக்கிறது மனது!

காலங்கள் கடந்த பின்னும்

என் கால் புழுதி துடைத்து

ஏந்திச் சென்ற தோள்களிலேயே

தொங்கிக் கொண்டிருக்கிறது

ஆசை ஆசையாய் மனது!

நான் நானாக இருப்பதற்கும்-என்

நாட்கள் நலமாய் இருப்பதற்கும்

நாள்தோறும் துணையிருக்கும் அப்பாவிற்கு

நன்றியென என்னால்

எதைச் செய்துவிட முடியும்?

அப்பாவிற்கு நன்றி என்பதே

அர்த்தமற்றதாகாதோ?

உயிர் தந்தவர்க்கும்

உலகம் தந்தவர்க்கும்

நன்றி சொல்ல முடியுமா என்ன?

THANKS APPA!

WISH YOU A VERY HAPPY BIRTHDAY!

Happy Birthday Sachin

The more I see him, the more I want to see him.

I saw him playing on television and was struck by his technique, so I asked my wife to come look at him. Now I never saw myself play, but I feel that this player is playing much the same as I used to play, and she looked at him on Television and said yes, there is a similarity between the two... his compactness, technique, stroke production... it all seemed to gel.
Sir Donald Bradman

In terms of technique and compactness, Tendulkar is the best.
Desmond Haynes

I have watched a lot of Tendulkar and we have spoken to each other a lot. He has it in him to be among the very best.
Sir Garfield Sobers

He is 99.5 per cent perfect. I'd pay to see him.
Viv Richards

Technically he stands out as the best because of his ability to increase the pace at will.
David Boon

There is no shame being beaten by such a great player, Sachin is perhaps only next to the Don.
Steve Waugh

Sachin is cricket’s god.
Barry Richards

India's fortune will depend on how many runs the little champion scores. There is no doubt Tendulkar is the real thing.
Sunil Gavaskar

A complete batsman — he's the best in the business.
Mohinder Amarnath

Sachin is an attacker. He has much more power than Sunny. He wants to be the one to set the pace. He has to be on top. That's the buzz about him.
Jeff Thompson

If I've to bowl to Sachin, I'll bowl with my helmet on. He hits the ball so hard.
Dennis Lillee

You take Don Bradman away and he is next up I reckon.
Steve Waugh

Don't bowl him bad balls, he hits the good ones for fours.
Michael Kasprowicz

Hell, if he had stayed, even at 11 an over he would have got it.
Allan Border (after India won the Coca-Cola cup in Sharjah)

He is a perfectly balanced batsman and knows perfectly well when to attack and when to play defensive cricket. He has developed the ability to treat bowlers all over the world with contempt and can destroy any attack with utmost ease.
Greg Chappell

I'd like to see him go out and bat one day with a stump. I tell you he'd do okay.
Greg Chappell

He's a phenomenon. We have to be switched on when he plays allow him no boundries, for then he doesn't stop.
Mark Taylor

Tendulkar is the most complete batsman I have stood behind. I saw the hundred in Perth on a bouncy pitch with Hughes, McDermott and Whitney gunning for him – he only had 60-odd when No 11 came in. I've seen him against Warne too.
Ian Healy

He has defined cricket in his fabulous, impeccable manner. He is to batting what Shane Warne is to bowling.
Richie Benaud

He's better than Ben Hur.
Paul Wilson

I still think Tendulkar is the best batsmen in the world, ahead of Steve Waugh and Lara.
Glenn McGrath

There's no doubt about it. He is the best.
Tony Grieg

Technically, you can't fault Sachin. Seam or spin, fast or slow – nothing is a problem.
Geoffrey Boycott

Sometime back I had written a piece that said that Sachin's the master and Lara a genius with his head high up somewhere. That's it.
Peter Roebuck

A little genius. Reminds me of Sunny Gavaskar.
Keith Fletcher

He is Sachin Tendulkar. I hope he stays Sachin Tendulkar. We need a new player, a player in his own way. He has a technique which is the hallmark of a great player. Everything indicates that he will be a great player and I am sure he will prove me right. Reminds me of Barry Richards.
Eddie Barlow

Destined to be a great.
Barry Richards

What we (Zimbabwe) need is 10 Tendulkars.
Paul Strang

Cricketers like Sachin come once in a lifetime and I am privileged he played in my time.
Wasim Akram

While I keep hoping he gets out, I must admit that his stroke play is a treat to watch.
Mark Waugh

I have seen God. He bats at number 4 for India.
Mathew Hayden

You have to watch India in India truly to appreciate the pressure that Sachin Tendulkar is under every time he bats. Outside grounds, people wait until he goes in before paying to enter. They seem to want a wicket to fall even though it is their own side that will suffer.
Shane Warne

Much has been made of my personal contest with Tendulkar. Some people have said that my duel with Tendulkar in India in 1997-98 was the most compelling Test cricket they have ever seen, but there is no doubt he enjoyed the better of the exchanges. He has played me better than anybody. Most Indian batsmen pick the length very quickly, even when it is flighted above the eyeline, but Tendulkar moved into position even earlier than the likes of Mohammad Azharuddin and Rahul Dravid. His footwork is immaculate. He would either go right forward or all the way back and he has the confidence to go for his strokes. I suppose I would be confident too if I batted as well as Tendulkar.
Shane Warne

You have to decide for yourself whether you're bowling well or not. He's going to hit you for fours and sixes anyway. Kasprowicz has a superior story. During the Bangalore Test, frustrated, he went to Dennis Lillee and asked, 'Mate, do you see any weaknesses?' Lillee replied, 'No Michael, as long as you walk off with your pride, that's all you can do.
Shane Warne

When it comes to judging the best among these fabulous band of batsmen, my vote goes to Tendulkar. He has an uncanny ability to come out on top under different circumstances and under different conditions, whether it is Test cricket or one-day internationals. And more importantly, he has done this so young.
Shane Warne

I'll be going to bed having nightmares of Sachin just running down the wicket and belting me back over the head for six. He was unstoppable. I don't think anyone, apart from Don Bradman, is in the same class as Sachin Tendulkar. He is just an amazing player.
Shane Warne

I have always felt C. K. Nayadu was the best. I now think Sachin has the honour of being the most outstanding batsman of all time.
Cricket Historian Vasant Raiji

His shot selection is superb, he just lines you up and can make you look very silly. Everything is right in his technique and judgment. There isn't a fault there. He is also a lovely guy, and over the years I’ve enjoyed some interesting chats with him.
Allan Donald

First and foremost, Tendulkar is an entertainer and that for me is as important factor as any fact or figure. Too often boring players have been pushed forward as great by figures alone. For sheer entertainment, he will keep cricket alive.
Barry Richards

Sachin is a genius. I’m a mere mortal.
Brian Lara

The thing I admire most about this man is his poise. The way he moves, elegantly without ever looking out of place in any condition or company, suggests his pedigree.
Bishan Singh Bedi

Why I've always liked him is that batsmen tend to be negative at times and I think batting is not about not getting out – it is to play positively. I think you got to take it to the bowlers and Sachin is one such player. When you do so, you change the game, you change bowlers because they suddenly start bowling badly because they are under pressure.
Graeme Pollock

Sachin is an attacker. He has much more power than Sunny. He wants to bet he one to set the pace. He has to be on top. That's the buzz about him.
Jeff Thomson

The more I see him, the more I want to see him.
Mohammad Azharuddin

Playing in the same team as Sachin is a huge honour. His balance of mind, shrewd judgment, modesty and, above all, his technical brilliance make him my all-time hero... You can't get a more complete cricketer than Sachin. He has everything that a cricketer needs to have.
Rahul Dravid

By far the best I have seen or played against.
Allan Donald

His stroke off the backfoot, particularly off the pace bowler, is extraordinary – the next thing you know is that someone is picking the ball up from the gutter.
Richie Benaud

The thing I like the most about Sachin is his intensity. After being in the game for so long, he still has the same desire to do well for India in any international match. I tell you what, this man is a legend.
Sourav Ganguly

I have never seen Bradman but heard people talk about him. But I tell you what, if Bradman could bat like this man does then he was dynamite. Players like Sachin deserve to be preserved in cotton wool.
Viv Richards

To me he is the complete batsman. What has impressed me most about him in his focus and determination to do well. I think the youngsters can learn a lot form just watching him play and emulating his determination. Despite being so immensely gifted, he is still so determined to excel every time he goes out to bat for his country, it is something I have always respected.
Wasim Akram

Was on a flight when the announcement happened. When I landed...saw a lot of tweets/fb comments on Sachin announcing his retirement. For a moment I felt cheated...almost like "How could he do it in my absence?"...felt as bad as getting to know a friend had become a father through the buidling security guard. That's the impact he had...he made me feel like he was my own all these 24 years. When he started Sportstar was Rs.7...and had only B&W snaps...but he had me hooked from the time he hit those 3 sixes of Abdul Qadir. Late into the night..I was tossing around in bed...butterflies in my stomach...feeling bad/sad...like a loved one had passed away!

The duration of every match to this day, to me, depended on how long Tendulkar was in the middle. Others I would read about in the papers...but him I had to see him play. And yes...when he was im his 90s...I didn't budge from my seat...many men have had superstitions when he played...holding their pose....wearing a particular shirt etc. He made boys out of us men. 

100 hundreds IS a big deal...but he also had 296 50's including 28 times getting out in the 90's. But it's not his stats alone that made him great. It is the sheer joy and pride he made us feel every single time he decimated bowling attacks around the world. We had Sachin..no one else did! 

And when he finally walks back to the pavilion for one last time...sport...and not just cricket will be divided into two distinct eras. Before Tendulkar. After Tendulkar.

The man has put in 24 years of his life and another 6 before that preparing for and playing cricket. We talk of pressure in our lives...and someone reduce it by comparing our achievements with others who have underperformed. But him...we all always compared him to his best. Imagine that pressure....and from a billion people. Let's not say things like "Finally he os going!!!" and things like that...that would be immense disrespect for a man who gave his all for India. When he says..."I don't know what I will do when I retire...", I do feel deeply for him. Yes...what will he do? Cricket is perhaps the only thing he knows. Wish he remains associated with cricket in some form.

Learnings from him...it's not enough if you have talent....it's what you do with it that matters.

A last thought...Sachin was part of my life and so many others. I cheered him when I was in 7th standard and cheer him now as a VP in a Media company. My life has been linked to his in various ways. Maybe his retirement makes me feel a major part of my life is over. If Sachin has retired...it means I'm old too. Maybe it's a realization that nothig is permanent. Sachin playing for India was always taken for granted...and now when he won't...it's a reminder that all good things will come to an end. 

We will miss you big time Sachin. I'm sure my throat will be choked when you walk out to bat for the last time...maybe I'd even shed a tear or actually cry. But I won't be ashamed of doing it. Anything for the man who gave us such unadulterated joy. 

Salute the legend. Like somebody said...Sachin...Sachin..Sun raha hai na tu? Ro raha hoon main.....

Manoj