மழை பெய்து ஓய்ந்த

மாலை ஒன்றின் மடியில்

ஒரு நனைந்த கவிதையின்

வரிகளாய் சொட்டிக் கொண்டிருக்கிறது

முற்றுப்பெறாததொரு மெளனம் என்

உதடுகளில் மட்டும்- எனக்கு

சற்றும் சம்மதமற்ற

இந்த மெளனத்தை

சன்னமாகவோ சத்தமாகவோ

சண்டையிட்டோ கூட

உடைத்துவிட முடியும்தான்-எனினும்

உடைக்கப் பிடிக்கவில்லை

உடைந்த மனதிற்கு-எதையும்

உரைக்கப் பிடிக்கவில்லை

உறைந்த உள்ளத்திற்கு!

உறைநிலையில் நீரை

உளிகொண்டு உடைக்கலாம்!

உருகிய தண்ணீரை…..

கொப்புளிக்கும் வெந்நீரை…..

மெளனம் பிணி

என்பதை நான்

உணர்ந்தே இருக்கிறேன்;

மெளனம் வலி

என்பதையும்….