மழை பெய்து ஓய்ந்த
மாலை ஒன்றின் மடியில்
ஒரு நனைந்த கவிதையின்
வரிகளாய் சொட்டிக் கொண்டிருக்கிறது
முற்றுப்பெறாததொரு மெளனம் என்
உதடுகளில் மட்டும்- எனக்கு
சற்றும் சம்மதமற்ற
இந்த மெளனத்தை
சன்னமாகவோ சத்தமாகவோ
சண்டையிட்டோ கூட
உடைத்துவிட முடியும்தான்-எனினும்
உடைக்கப் பிடிக்கவில்லை
உடைந்த மனதிற்கு-எதையும்
உரைக்கப் பிடிக்கவில்லை
உறைந்த உள்ளத்திற்கு!
உறைநிலையில் நீரை
உளிகொண்டு உடைக்கலாம்!
உருகிய தண்ணீரை…..
கொப்புளிக்கும் வெந்நீரை…..
மெளனம் பிணி
என்பதை நான்
உணர்ந்தே இருக்கிறேன்;
மெளனம் வலி
என்பதையும்….
