விழித்திருந்த இரவெல்லாம்

விடாமல் தொடர்ந்ததொரு

குயிலின் குரல்.

விழித்திருக்கும் இப்போதும்!

இருட்டில் தேட

விருப்பம் இல்லை.

இசைக்கு முகம்

தேவையா என்ன?

அன்பை அன்பென்றுணர்வதற்கு

ஆயிரம் வார்த்தைகள்

தேவையற்றுப் போவது போல்,

குயிலின் குரலுக்கும்

அகராதியின் அவசியம் வீண்!

.

பகலில் பார்த்த

குயில் போல

இருளில் கேட்கும்

குயிலும் பேரழகு

எனும் போது

உறங்காத உள்ளத்துடன்

உரக்க வாதிடுவதை விட,

உடன் வரும் குயிலுடன்

இரவைக் கடப்பது உன்னதம்!