சத்த பொழுதுகளின் உச்சத்திலும்

சந்தடியில்லாமல் கைகுலுக்கிப் பிரிகிறது

ஒரு அவிழாத மெளனத்தின்

முதல் நொடியின்

கடைசித் துளி!

நட்போடோ ஏதும் இல்லாமலோ

நடைபோடும் நதியுடன்

சலசலத்து அலையாடும்

சருகுகளும் சோழிகளும்

சிற்சில கிளிஞ்சல்களும்

சொல்லிச் சென்ற ரகசியத்தை

சிணுங்கல்கள் கூடச் சிதறாமல்

சேர்த்து வைத்துள்ளன

ஒரு கலையாத மெளனத்தின்

கறை படாத கரைகள்!

சத்தமில்லாமல் செவியோரம்

கூந்தல் வருடிப் போகும்

காற்றின் கால்களேறி பிரபஞ்சத்தின்

மிச்ச ரகசியங்களை ஆராய்கிறது

வீசும் காற்று வழி

பேசிக் கடந்தாலும்

விடியல் ஒன்றிற்காக

வெளிச்சம் தேடிக் கொண்டிருக்கும்

ஒரு கடக்காத மெளனத்தின்

கரம் பற்றிய மின்மினி!

பேச்சுக்கள் முடிந்ததொரு

பின்னிரவு முற்றத்தில்

பேசியவற்றை விட

பேசாததைப் பற்றியே

யோசித்துக் களைத்துக் கிடக்கும்

மனம் சொல்லிக் கொள்கிறது…

பேசாததால் ஓய்ந்து போவதில்லை

மெளனத்தின் ஓசை என்று!!