எண்ணற்ற நாட்கள்;

ஏதேதோ சுமை;

என் தோள்களின் வலியை

எங்கே இறக்கி விட நான்?

உன்னைத் தான் கேட்கிறேன்

எங்கே இருக்கிறாய்

எல்லோருக்குமான என் இறைவா?

வார்த்தைகள் வற்றிக் கொண்டே இருக்கின்றன;

வாழ்க்கையும் கூட எனத் தோன்றுகிறது.

நீண்ட பாதையின்

நிழலற்ற பயணத்தில்

நல்லது நினைத்தவர்

நடக்க முடியாமல் வதைபட,

தீமை செய்வோரும்

தீயதை நினைப்போரும்

கொண்டாடிக் களித்திருப்பது

எங்ஙனம் சாத்தியம்?

சோதித்தது போதும்;

சோர்ந்துவிட்டேன் பெருமானே!

என் அன்னையே!

என் தந்தையே!

என் குருவே!

எல்லாமான பரம்பொருளே!

என்னை மீட்கும் வழி

யாதென நீயே அறிவாய்!

இரங்குவாய் இறைவா!