நீ  மிதித்துப் போக

நான் அகலிகை

அல்ல!

தீயில் குளிக்க

உன் சீதையும்

அல்ல!

விட்டுப் போன

கண்ணகியும்

அல்ல!

விற்று வாங்கிய

மாதவியும்

அல்ல!

காட்டில் மறந்த

சகுந்தலை

அல்ல!

கரை ஏறி

அறியாத கங்கை

அல்ல!

உன்

ராதை அல்ல;

கோதை அல்ல;

மீரா அல்ல;

ஆண்டாளும் அல்ல!

அம்பை அல்ல;

திரெளபதி அல்ல!

சுபத்திரை அல்ல;

உத்திரை அல்ல;

மணிமேகலை அல்ல;

காயசண்டிகையும் அல்ல!

தமயந்தி அல்ல;

சந்திரமதி அல்ல;

தேவகி அல்ல;

யசோதை அல்ல;

குந்தி அல்ல;

கோசலை அல்ல;

கைகேயி அல்ல;

காந்தாரியும் அல்ல!

யாராக இருந்தாலும்

என்னை என்றும்

ஒரு உயிரென

நீ பார்த்தறியேன்?

குறைந்த பட்சம்

ஒரு பெண்ணென்றாவது

நீ உணர்ந்தறியேன்!

உனக்குள்ள உலகத்தில்

உனதுரிமை வளையத்தில்

அமிலத்தில் அமிழ்த்தி

எம்மை அணு அணுவாய்

அவித்தெடுத்தாய்!

அச்சப்படுத்தி வைத்தாய்!
அழகுக் கூண்டில்
அடைத்து வைத்தாய்!

ஆண்டாண்டு காலமாய்

அவமானத்திற்கு தின்னக்

கொடுத்தாய்!

இவ்வா றிருக்கையில்
நான் யாராகத்தான்
இருந்தால் என்ன?

யாராகவும் இல்லாமல்

நான் நானாகவே 

இருந்து விட்டுப் போகிறேன்!

நான் தீயின் கங்கு!
தீக்கங்குகள் விழுங்கிய
தீக்கோழி!

நான் கடலின் ஆழம்!
ஆழத்தில் அடங்கியிருக்கும்
ஆழிப்பேரலை!

நான் காற்றின் பேச்சு!
காற்றுக்குள்ளிருக்கும் உன்
உயிர் மூச்சு!

நான் வானம்!
நான் மேகம்!
நான் மழை!
நான் மண்!

நான் பெண்!