அப்பாவும் நானும்!

அப்பா!
என் உயிரின் முதல் துளி! என் வாழ்க்கையின் வித்து! என் இருப்பின் ஆதாரம்! என் அன்பிற்குரிய ஆசான்! என் விலை மதிப்பற்ற வழிகாட்டி! என் மதிப்பிக்குரிய மாமனிதர்! என் தந்தை! என் பாசமான அப்பா! என் அப்பா!

என் அப்பாவைப் பற்றிப் பேசும் முன்…..பொதுவாக அப்பா என்பவர் எவ்வாறு பார்க்கப் படுகிறார் என்று பார்ப்போம்.

அம்மாவைப் பற்றி அதிகம் பேசுபவர்கள் பெரும்பாலும் அப்பாவைப் பற்றி விமர்சிப்பவர்களாகவோ அல்லது எதையும் பேசாதவர்களாகவோ இருக்கிறார்கள்! ஏனெனில் அப்பா என்பவர் பெரும்பாலும் ஓடி உழைத்துக் களைத்துத் திரும்பும் வேளைகளில் காணப்படும் ஒரு கடினமான மனிதராகவே காணப்படுகிறார்! கருத்தில் கொள்ளப்படுகிறார்! கண்டிப்பின் மறு உருவமாகவே கருதப் படுகிறார்! காரணம் தங்களை வெளிப்படுத்திய படைப்பாளிகளின் சமூகம் இன்னும் ஆண்களின் பெரும்பான்மையில் அழுந்திக் கிடப்பதனாலாகவும் இருக்கலாம்! வெளிவந்த படைப்புகளில், வெளிப்பட்ட கருத்துக்கள் பதிவுகளாகின்றன. அவை பெரும்பாலும் இன்று வரை ஆண்களுக்குரியவையாக இருக்கின்றன. தன் குடும்பத்துக்காக ஓடாகத் தேய்ந்து, அவமானங்கள் பொறுத்து, அழுகைகளை உள்ளுக்குள் ஒளித்துக் கொண்டு உலா வரும் அப்பா ஏனோ அன்னியப்பட்டுப் போகிறார்! மழலைகளாகவும் சிறுவர்களாகவும் இருக்கும்பொழுது, இருபாலருக்கும் இனியவராக இருக்கும் அப்பா, பதின் வயது என்ற பருவத்தில் வேறுபட்டுப் போவதற்கு நம் சமூகமும் ஒரு தவிர்க்க இயலாத காரணம். பெரிய மனுக்ஷி என்ற பெயரில் பெண்கள் தங்கள் வீடு எனும் கூடுகளுக்கு அருகாமையில் வரும் பதின் வயதில், அரும்பு மீசை, வலுவாகும் உடல், வசீகரிக்கும் நட்பு, நான் பெரிய பையனாயிட்டேன் என்று கூடுகளை விட்டு விலகி வெளி உலகத்தை நோக்கிச் சிறகு விரிக்கும் பொழுதுகளில் கண்டிப்பு காட்டித் திருத்தும் ஆசானாக உருவெடுக்கும் தந்தை ஆண்பிள்ளைகளிடமிருந்து முதல் முறையாகத் தனிப்பட்டுப் போகிறார். நானும் ஆண்மகன், நானும் வளர்ந்து விட்டேன் என்று திமிர்ந்தெழும் பதின் வயதில் தந்தை மகன் உறவு தகிக்கும் தனலாகிவிடுகிறது. பின் தொடரும் வாக்குவாதங்கள், மனச்சிக்கல்கள் பல சமயம் உறவுகளைச் சிதைக்கும் எல்லைக்குப் போய் விடுகின்றன. விளைவு தனிக்குடித்தனம், முதியோர் இல்லம் மற்றும் இன்ன பிற.

தந்தை மகன் உறவை மிகவும் நேர்மையாகப் பதிவு செய்த வகையில் இயக்குனர் சேரனின் “தவமாய் தவமிருந்து” திரைப்படம் அப்பழுக்கற்ற அழுத்தமான ஆணித்தரமான அழகான ஒரே பதிவாக அமைகிறது! அந்த வகையில் என்னைப் பொருத்த வரையில் “வாரணம் ஆயிரம்” திரைப்படம் ஒரு ஹைடெக் ஹைக்கூ! அவ்வளவே!

தந்தை மகள் உறவைப் பல பல திரைப்படங்கள் உருக உருக, திரையரங்கம் எங்கும் கண்ணீர் மிதக்கக் காவியப் படுத்தி இருக்கின்றன. எனினும் மனதில் நிற்கும் மகத்தான என் சமகால படைப்புகள் என்று ஊன்றி கவனித்தால் விரல் விட்டும் எண்ணி விடலாம் போல்தான் இருக்கிறது! மணிரத்னம் மற்றும் கமலின் மகத்தான படைப்பான “நாயகன்” அந்த விதத்தில் நாயகனே! “மகாநதி”யும் ஒரு மகத்தான பதிவு!

இன்றைய இயக்குனர்களில் உறவுகளின் மகத்துவத்தை ஒரு மயிலிறகைப் போல் இயல்பாக அழகாக வடிக்கும் இயக்குனர் வசந்த் என் மதிப்பிற்குரிய மகத்தான இயக்குனர் என்ற இடத்தைப் பிடித்திருக்கிறார். தமிழ் சினிமாவில் “கேளடி கண்மணி” எவ்வாறு சாத்தியப்பட்டது என்று இன்னும் வியப்பாக இருக்கிறது. “கேளடி கண்மணி” திரைப்படம் SPB அவர்களை பாடகர் என்பதைத் தாண்டி நடிகர் என்பதைத் தாண்டி இன்னும் மதிப்பிற்குரிய மனிதராக்கியது,

“பூவெல்லாம் கேட்டுப் பார்” திரைப்படத்தின் க்ளைமாக்ஸ்- அழுத்தமான வேதனையுடன் பனியன் வேட்டியில் தனி அறையில் தரையில் அமர்ந்து ஜோதிகாவிடம் தன் வருத்தத்தை வெளிப்படுத்தும் அதீத அன்புடைய, தான் முழுதும் நம்பி பாசம் செலுத்தியும், தன்னை மீறி தன் மகள் கூடப் போய் விட்டாளே என்ற ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்திய நாசர் முதல் முறையாக என்னை ஆச்சரியப் படுத்தினார். நாசரின் படைப்புக்களை, நடிப்பை நோக்கி நான் திரும்பிய நேரம் பெரும்பாலும் அதுவாகத் தான் இருக்க முடியும். அந்த நடிப்பை அதே நாசர் “ இந்திரா” திரைப்படத்தில் கொடுத்திருந்தாலும், வசந்த்தின் படைப்புக்கே சிறப்பிடம். நன்றி! இயக்குனர் திரு. வசந்த் அவர்களே! காதல், காமம், வன்முறை, பழிவாங்குதல், கொலை, கொள்ளை ஆகியவற்றை மட்டுமே இன்றைய இயல்பான படைப்புகளாக போலியாகப் பறைசாற்றிக் கொண்டிருக்கும் இன்றைய பெரும்பான்மையான இயக்குனர்களுக்கு நடுவில், “நேருக்கு நேர்”, “ரிதம்” என்று பெரிய கதாநாயகர்களின் படங்களிலும் எந்த விட்டுக் கொடுத்தலும் இன்றி உறவுகளின் மகத்துவத்தைக் கூறிக் கொண்டிருக்கும் தங்கள் பயணம் சிறப்பாக அமைய என் மனமார்ந்த வாழ்த்துக்கள்.

மற்றபடி தந்தை-மகள் உறவை மையமாக வைத்து எடுக்கப்பட்ட “அபியும் நானும்” மற்றும் “தெய்வத் திருமகள்” போன்ற திரைப்படங்களை எடுத்த முயற்சிக்காக நிச்சயம் பாராட்டலாம் எனினும் HAVE A LONG WAY TO GO!

இனி நான்…..

காஞ்சனா!அப்பா செல்லம் எப்பொழுதும்! 


வாழ்வின் மிகச் சிறப்பான நாட்களை, மகிழ்ச்சியான தருணங்களை மட்டுமே எனக்கு உரித்தாக்க ஆசைப்படும் அதற்காக பிரயத்தனப்படும் என் அப்பாதான் இன்றைய இந்தப் பொழுது வரையில் என் எல்லா வெற்றிகளுக்கும் பின்னால், சுதந்திரமான என் படைப்புகளுக்குப் பின்னால் இருக்கிறார் என்றால் அது மிகையாகாது. அன்பான அம்மா, அண்ணன் மற்றும் தம்பியுடன் அழகான என் குடும்பம் என் அப்பாவின் தலைமையினால் தலைநிமிர்ந்திருக்கிறது.

நான் ஒரு வங்கி மேலாளரின் மகளாகப் பிறந்தேன் வளர்ந்தேன். ஆனால் என் அப்பா ஒரு சாதாரண குடும்பத்தில் பிறந்து தன் நேர்மையாலும் ஒழுக்கத்தினாலும், கடின உழைப்பாலும், காலம் பாராமல் கடமை ஆற்றுவதாலும், மனிதாபிமானத்தினாலும், தன்னைப் பெற்றவர்களை, தன் உடன்பிறந்தவர்களை மேன்மைப் படுதினார். எளியவர்களுக்கு உதவும் மென்மையான மனதாலும், அபார அறிவினாலும் வங்கியின் முதன்மை மேலாளராக உயர்ந்தார். வாழ்க்கையில் எந்த உயரத்திற்குப் போனாலும் அதே பணிவுடன், சக மனிதர்களை மதிக்க வேண்டும், மதிக்கவும் மன்னிக்கவும் தெரிந்திருக்க வேண்டும் என்ற மிகச் சிறந்த பாடத்தை அப்பா எங்களுக்குச் சொல்லித் தரவில்லை. அவரைப் பார்த்து நாங்கள் கற்றுக் கொண்டோம். பக்தியையும் எல்லா மதங்களையும் சரியாகப் புரிந்து சகோதரத்துவம் கொள்வதற்கும், வினா எழுப்புவதற்கும், விடை அறிந்து அறிவைப் பெருக்கிக் கொள்வதற்கும் நாங்கள் அப்பாவைப் பார்த்தே தெரிந்து கொண்டோம். அவ்வாறே வாழ்கிறோம். 


பத்தாம் வகுப்பு மற்றும் ஆசிரியர் பயிற்சி முடித்து ஆசிரியையான தன் மனைவியை (எங்கள் அம்மாவை) +2, BA, MA, M.Ed என்று படிக்க வைத்து பெருமிதத்துடன் தலைநிமிர்த்திவைத்த கல்வியின் மகத்துவம் உணர்ந்த B.Sc(Agri) முடித்த ஒரு பக்கா PROFESSIONAL ஐ, சிறந்த கணவனை, மாண்புமிகு ஆண்மகனை, நாங்கள் கண்கூடாகப் பார்த்து வளர்ந்திருக்கிறோம். 


வேலைப் பளு எவ்வளவு இருந்தாலும் வாரக் கடைசியை குடும்பத்துடன் சேர்ந்து கொண்டாடும் சூட்சுமத்தை ஒரு வங்கி அதிகாரியாக நான் என் அப்பாவிடமே கற்றுக் கொண்டிருக்கிறேன். 


பிள்ளைகள் நாங்கள் மூவரும் தூங்கியபிறகு அலுவலகத்திலிருந்து திரும்பினாலும் (வங்கி அதிகாரிகள் அப்பொழுதிலிருந்தே இப்படித்தான்) மறக்காமல் எழுப்பி அப்பா வாங்கி வந்த தின்பண்டங்களை அம்மா அன்புடன் ஊட்டி விட்ட நாட்களில் நாங்கள் பாசத்தையும் குடும்பத்தின் பிணைப்பையும் கற்றுக் கொண்டோம். அம்மா அப்பாவைப் பெற்ற தாத்தாக்கள், ஆயா, ஆயம்மா, பெரியப்பாக்கள் பெரியம்மாக்களின், அத்தைகள் மாமாக்களின் பிள்ளைகள் இவர்களுடன் நாங்கள் என எல்லோரும் ஏதேனும் ஒரு வகையில் வாழ்க்கையில் வளர்ந்த எங்கள் வீட்டை அழகான கூட்டைக் கட்டி வளர்த்தவர் என் அப்பா! சேர்ந்து வாழ்வதின் சுகத்தை, விட்டுக் கொடுத்து வாழ்வதின் பேரானந்தத்தை நாங்கள் வாழ்ந்தே கற்றுக் கொண்டோம்.

எனக்கான ப்ரத்யேமான ஆடைகள், காதே குத்தாத வயதில் என் சக வயது தோழியர் பொறாமைப் பட நான் அணிந்து சென்ற காதணிகள் என்ற சிறு ஆசைகள் தொடங்கி, பொழுதுபோக்கு மற்றும் அறிவை விரிவாக்கிய சுற்றுலா பயணங்கள், மிகச் சிறந்த பள்ளியில் கல்வி, படிப்பு, பேச்சுப் போட்டி, கட்டுரைப் போட்டி, கவிதைப் போட்டிகளில் முதலிடம் என எல்லாவற்றுக்கும் காரணகர்த்தா தானே என்றாலும், இவள் என் மகள்! சாதிக்கப் பிறந்தவள் என்று பெருமையுடன் என் அப்பா சொன்ன ஒவ்வொரு தருணத்திலும் நான் அடுத்த உயரத்தை நோக்கிப் பயணப்பட்டுக் கொண்டிருந்தேன், பயணப்பட்டுக் கொண்டிருக்கிறேன்.

நன்றாக நினைவிருக்கிறது. என் ஐந்தாம் வகுப்பில் சுதந்திர தினத்துக்கான மாணவர்களிடையிலான போட்டிகள் நடந்து கொண்டிருந்த சமயம் அது. எனக்குக் காய்ச்சல் என்பதால் பேச்சுப் போட்டிக்குப் பெயர் கொடுக்கவில்லை. அப்பா அலுவலக வேலை நிமித்தம் ஒரு ட்ரெயினிங்குக்காக எர்ணாகுளம் சென்றிருந்தார். பேச்சுப் போட்டிக்கான நாள் வந்தது. இன்னும் ஒரு மணி நேரமே மிச்சமிருக்கிறது. நான் இல்லாத பேச்சுப் போட்டி. நிச்சயம் என் வகுப்புத் தோழன் உதய் வெற்றி பெற்று விடுவான். அசெம்ப்ளி முடிந்து அணிவகுப்புக்கான பயிற்சி நடந்து கொண்டிருக்கிறது. நானும் பயிற்சியில். எர்ணாகுளத்திலிருந்து அப்பா அனுப்பிய பேச்சுப் போட்டிக்கான படைப்புத்தாள்கள், கடிதமாக வந்து சேர்ந்தது. வகுப்பாசிரியர் அவசர அவசரமாக என்னைத் தனியே அழைத்து நீ தயாராகு என்று அணிவகுப்பிலிருந்து அழைத்துச் சென்றார். ஒரு வகுப்புக்கான நேரம். நான் தயாராகிவிட்டேன். பேச்சுப் போட்டியில் மீண்டும் முதலிடம். உதய் இரண்டாமிடம். இப்பவும் செகண்டா என்று காயத்ரி மிஸ் உதய்யை கேலி செய்தவாறு சென்றார். என்னைப் பெருமை படுத்திய அந்த என் ஆசிரியர்களை நன்றியுடன் இன்றும் நினைத்துக் கொள்கிறேன். அன்று மட்டுமல்ல, இன்று வரை என் எல்லா சாதனைகளுக்கும் சந்தோக்ஷங்களுக்கும் பின்னால் அப்பா எப்பொழுதும் இருக்கிறார்.

பெருமிதத்துடன் தான் கற்ற கல்லூரியை அறிமுகம் செய்து அப்பா சுற்றிக் காண்பித்த அந்நிமிடம் இன்றும் நினைவிருக்கிறது. பெரிய மணிக்கூண்டு, பசுமையான வளாகம், கனவு போல் ஒரு கல்லூரி. பள்ளிக் கல்வி முடித்து, எல்லோருக்குமான மருத்துவக் கனவை எனக்கு நனவாக்க என் தந்தை தயாராக இருந்த பொழுது, என் கலெக்டர் கனவுகள்பால் என்னை அழைத்துச் செல்ல, என் அப்பா படித்த கல்லூரியும் கல்வியும் என்னை அழைப்பதை உணர்ந்தேன். அப்பாவின் நண்பர்கள் பேராசிரியர்களாக அறிமுகமானார்கள். என் தந்தையின் மிக நெருங்கிய நண்பராக மட்டுமல்லாமல் என் தந்தைக்கு நிகரான பேராசிரியர் ரவீந்திரன், என் பொருளாதாரத் துறை மேற்படிப்புக்கான தூண்டுகோலாக இருந்தது மட்டுமல்லாமல், அவர் துணைவியார் மற்றும் குழந்தைகளுடன் என்னையும் தன் மகள் போல் பாவித்துக் காத்தார் என்றால் அது மிகையாகாது. மிகச் சிறந்த பேராசிரியர்கள், பொறாமை கொள்ள வைக்கும் கல்லூரி வளாகம், நல்ல நண்பர்கள் என்று பள்ளியைவிட என் கல்லூரி நாட்களையே அதிகம் நான் நேசிக்கிறேன். இவை எல்லாவற்றுக்கும் என் சீனியராகவும் என் தந்தையாகவும் THANKS PA.

இன்னும் நினைவிருக்கிறது அப்பாவின் மிதிவண்டியின் முன் பகுதியில் எனக்காகவே சிறப்புச் சிம்மாசனமாக அமைக்கப் பட்டிருந்த இருக்கையை! அதே அன்பு, பின்னாளில் கல்லூரியில் என் பயன்பாட்டிற்காக தனியாக ஆர்டர் செய்யப்பட்டு அழைப்பு மணி, BACK LIGHT உடன் எனக்காக அனுப்பி வைத்த கேப்டன் சைக்கிளில் இருந்தது. என் கல்லூரி நாட்களின் மகத்தான நாட்கள் யாவிலும் என் மிதிவண்டி உடன் இருந்தது. ஒவ்வொரு தேர்வின் முடிவிலும் பல்கலைக்கழக வளாகம் முழுவதையும் மிதிவண்டியில் மூன்று முறை சுற்றி வருகையில், தேர்வின் அழுத்தம் மறந்து போய், உலகம் என் காலுக்கடியில் வரும். மழைநீரைக் கிழித்துக் கொண்டு மஞ்சள் சரக் கொன்றை மரங்களுக்கிடையிலான சாலையில் வேளாண்பொருளாதாரத் துறைக்குச் சென்ற நாட்களும், யாருமற்ற விடுமுறை மாலைகளில் விளையாட்டு மைதானத்தையொட்டிய மஞ்சள் பூப்படுகை விரித்த சாலையில் நூலகத்திற்குச் சென்ற நாட்களும், சில கடினமான தருணங்களில் மன அழுத்தம் தனிக்கத் தனிமை வேண்டி விடுதியின் பின்னிருந்த வயல்வெளிகளையும், மல்பெர்ரித் தோட்டங்களையும் நான் சுற்றித் திரிந்த நாட்களும், CHALTHE CHALTHE பாடிக்கொண்டு தோழியுடன் சாவகாசமாக செய்முறை வகுப்புகளுக்குச் சென்ற நாட்களும், நன்றாகத் தூங்கிவிட்டு வகுப்புக்கு ஐந்து நிமிடம் இருக்கையில் அடித்துப் பிடித்து அவசரமாக விரைந்த நாட்களும் என் அப்பா எனக்களித்த மிதிவண்டி சொர்க்கம். நான் மிதிவண்டி ஓட்டுவதை நிறுத்திய பின்னும் இன்னும் என் மிதிவண்டி வீட்டில் நிற்கிறது அதே பாசத்துடன்.

நின்று கொண்டிருக்கும் என் மிதிவண்டி தொடங்கி, நிகழ்ந்து கொண்டிருக்கும் என் தொழில் மற்றும் தனிப்பட்ட வாழ்க்கை சார்ந்த என் கருத்துக்களுக்கும், பிரச்சனைகளுக்கும் செவிசாய்த்து சிக்கலில்லாமல் வழிநடத்திச் செல்வதற்காக அப்பாவுக்காக நான் நன்றி சொன்னதில்லை. இவ்வளவு அருமையான அப்பாவைக் கொடுத்ததற்காக ஆண்டவனுக்குத்தான் நான் நன்றி சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறேன். HAPPY BIRTHDAY APPA. MANY HAPPY RETURNS OF THE DAY. LOVE YOU PA.